நால்வர் நல்கிய வழி - திருநாவுக்கரசர்

திருநாவுக்கரசர்

அடுத்தாக சம்பந்தர் காலத்திலேயே அவருக்குமுன் தோன்றிய திருநாவுக்கரசுப் பெருமானைப்பற்றி சற்று சிந்திப்போம்.தெய்வநெறிச் சிவம் பெருக்கும் திருவாமூரில் தோன்றி ”வல்லமண் மருங்கணைந்து, தவமென்று பாயிடுக்கி,தலைப்பறித்து நின்றுண்ணும் அவமொன்று நெறி வீழ்வான் வீழாமல் அருளும்”என அவரது தமைக்கையார் திலகவதியார் வேண்டுதலாலும்,பண்டு புரி நற்றவத்தாலும் இறைவன் சூலை தர “திருவாளன் திருநீறு திலகவதியார் அளிப்ப பெரு வாழ்வு வந்தது என நீறு அணிந்தார்”. “கூற்றாயினவாறு விலக்ககிலீர்” என உலகேழின் வரும் துயரம் போமாறு புகன்றார். தலங்கள் தோறும் எழுந்தருளியுள்ள சிவ பெருமானை வணங்கி தேவாரப்பதிகங்களை அருளிச் செய்துள்ளார்.

“ நெஞ்சம் உமக்கே இடமாக வைத்தேன்

நினையாது ஒரு போதும் இருந்தறியேன்”-4ஆம் திருமுறை

எனவும் “சலம்பூவொடு தூபம் மறந்தறியேன்

நலம் தீங்கிலும் உன்னை மறந்தறியேன்

உன் நாமம் என் நாவில் மறந்தறியேன்”-4ஆம் திருமுறை

எனவும்” காயமே கோயிலாக கடி மனம் அடிமையாக

 வாய்மையே தூய்மையாக மனமணி இலிங்கமாக

நேயமே நெய்யும் பாலா நிறைய நீர் அமைய ஆட்டி

பூசனை ஈசனார்க்கு போற்றவி காட்டினோமே”.

என்று உடம்பைக் கோயிலாக் கண்டவர்,உடல் உறுப்புக்கள் ஒவ்வொன்றும் வழிபாட்டில் ஈடுபட வேண்டும் என்பதை “தலையே நீ வணங்காய்” என்று அங்கமாலையில் தெளிவுபட கூறியுள்ளார். சிவபெருமானுக்கு உரிய மூலமந்திரமான “நமசிவாய” என்னும் பஞ்சாக்கரத்தை “ சொற்றுணை வேதியன்” எனத் துவங்கும் பதிகம் பாடி, கல் தூணில் கட்டிக் கடலில் ஆழ்த்தியபோதும் நற்றுணையாவது நமசிவாயவே” என கூற,  கல் தூண் மிதந்தது. உலகனைவரும் போற்றும்படி பஞ்சாக்கரத்தின் பெருமையை உணர்த்தினார்.

“ நமசிவாயவே ஞானமும் கல்வியும்

நமசிவாயவே நானறி விச்சையும்

நமசிவாயவே நா நவின்று ஏத்துமே

நமசிவாயவே நன்னெறி காட்டுமே” எனக் கூறி பஞ்சாக்கரமே நமக்கு நல் வழி காட்டும் என உறுதிப்படுத்தியுள்ளார்.

திருஞானசம்பந்தருடன் இணைந்து பல சிவத்தலங்களுக்கும் சென்று சிவபெருமான் மீது பாடல்கள் பல பாடி அருளினார்.

“ நிலை பெறுமா எண்ணுதியேல் நீ வா

  நித்தலும் எம்பெருமானுடைய கோயில்புக்கு

   புலர்வதன் முன் அலகிட்டு மெழுக்குமிட்டு

   பூமாலை புனைந்தேத்திப் புகழ்ந்து பாடித்

  தலையாரக் கும்பிட்டு கூத்தும் ஆடி

   சங்கரா செய செய போற்றி என்றும்

   அலைபுனல் சேர் செஞ்சடை யெம் ஆதி என்றும்

   ஆரூரா என்றென்றே அலறா நில்லே”- 6ஆம் திருமுறை

 என சிவத்தொண்டு செய்வதே உய்யும் வழி யெனக் கூறியதோடல்லாமல்

சிவத்தலங்கள் தோறும் உழவாரப் பணியையும் மேற்கொண்டார்.

அனைத்துச் சாதி மக்களையும் சைவ சமயம் என்ற கட்டுக்குள் ஒருங்கிணைத்து,

“சாத்திரம் பேசும் சழக்கர்காள் கோத்திரமும் குலமும் கொண்டு என் செய்வீர்”-5ஆம் திருமுறை

என்றும்

“ சங்க நிதி பதும நிதி இரண்டும் தந்து

  தரணியொடு வானளாவத் தருவரேனும்

மங்குவார் அவர் செல்வம் மதிப்போம் அல்லோம்

மாதவர்க்கே காந்தர் அல்லாராகீல்

அங்கமெல்லாம் குறைந்து அழுகு தொழு நோயராய்

ஆவுரித்துத் தின்றுலவும் புலையரேனும்

கங்கைவார் சடைக் கரந்தார்கன்பராகில்

அவர் கண்டீர் நாம் வணங்கும் கடவுளரே-6ஆம் திருமுறை

ஆக சாதி பாராது சிவனடியார்கள் அனைவரையும் போற்றி வணங்க வேண்டும் என்று வலியுறுத்துகிறார்.